Τα ήθη και τα έθιμα των Χριστουγέννων σε διάφορες περιοχές της χώρας μας

Ισπαχάν

    Από τα ερείπια του ναού του ζωροαστρισμού (σ.σ. αρχαία περσική και επίσημη θρησκεία ως την ισλαμική κατάκτηση) και τους λόφους, απλώνεται το σημερινό Ισπαχάν στο κεντρικό Ιράν με τους (περίπου) 1.400.000 κατοίκους. Εμπορικό κέντρο με αξιόλογη κίνηση και οδικός κόμβος που συνδέει το βόρειο τμήμα της χώρας με το νότιο. Διαθέτει διάφορες βιομηχανίες (τροφίμων, υφαντουργίας, ειδών υπόδησης, ταπήτων κλπ.), είναι κυρίως καλλιτεχνικό κέντρο και έχει έδρα πανεπιστημίου.

Κείμενο: Ασπασία Μπέτα - Φωτ. Νίκος Καββαδίας

Αιδηψός - Ήλια – Γιάλτρα - Ιαματικές Πηγές και Θερμαλισμός - Ιαματικά Λουτρά στη Βόρεια Εύβοια

ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΛΟΥΤΡΩΝ ΑΙΔΗΨΟΥ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ. ΘΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΕΡΟΣ
(Απο τη συμμετοχή μου στην Εκθεση Φωτογραφίας 30 ΙΟΥΝΙΟΥ ΕΩΣ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016 στο Πολιτιστικό χώρο ''ΚΥΜΑ'' Λουτρών Αιδηψού)

Αρχάγγελος

Το ελληνικό-γλυκό νησί των Δωδεκανήσων, η Λέρος, καθώς βρίθει νησίδων ολόγυρα εστιάζουμε στον Αρχάγγελο, μία δαντελωτή κουκκίδα στον βραχόκηπο του Αιγαίου. Κείται βόρεια της Λέρου και απλώνεται στα 1.608 στρέμματα με ‘γειτόνους’ τις βραχονησίδες Πατέλλα, Τρυπητή και Στρογγυλή. Η πρόσβαση επιτυγχάνεται φυσικά με πλεούμενο ενώ προσφέρεται για δέσιμο αρόδο μεταξύ του Αρχάγγελου και της Λέρου, όταν ο καιρός ‘διαφωνεί’. Το Λακκί (λιμάνι της Λέρου) είναι ένα από τα ασφαλέστερα αγκυροβόλια της Μεσογείου, φτάνει να μη φυσάνε ΝΑ, Β και Α άνεμοι.

    Από το Παρθένι λοιπόν, περνάμε απέναντι στον Αρχάγγελο ο οποίος τυγχάνει ανά των ετών να κατοικείται από μία οικογένεια, όπως και σήμερα, ολοκληρωμένη θα λέγαμε. Η μητέρα, η Ευρώπη (πρώην νηπιαγωγός–νυν ερημίτισσα) μετά του συζύγου και των δύο παιδιών της, ασχολούνται με το εστιατόριό τους (τους θερινούς μήνες) και το κτήμα γενικότερα. Ζυμώνουν το ψωμί τους ενώ προμηθεύονται υλικά από την Λέρο, συλλέγουν τα πολύτιμα βότανα (ταραξάκο, αστράγγουρα, βολβοί, αντοναϊδα=βότανο της Παναγιάς κ.α.), θωρούν τα τριγύρω ελεύθερα κατσικάκια (περίπου, 100 τον αριθμό) προστατεύοντας τα δεντράκια τους και δεν νοσταλγούν καθόλου την Αθήνα. Έχουν υιοθετήσει δε, κάποιες γατούλες, ένα σκυλί και έναν γλάρο που δεν πετά.

    Στον χαμηλό λόφο της βραχονησίδας θεωρείται από τα υπολείμματα θόλου, πως παλιά υπήρξε μοναστήρι ενώ παρακάτω προσμένουν τρεις πανέμορφες παραλίες, με την εντύπωσή μας να κορυφώνεται στην καθαρότητα και τα χρώματα.

    Η επίσκεψη ‘αναρριχάται’ στην εμπειρία και την γνώση της σπάνιας φυσικής ομορφιάς, όπως και τη βεβαίωση του Αρχάγγελου, μαζί με τις νησίδες Φαραδονήσια, Λέρικο, Μικρό και Μεγάλο Γλαρονήσι να έχουν ενταχθεί στο κοινοτικό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000.

Κείμενο-Φωτ. Ασπασία Μπέτα

Επιμέλεια. Θάνος Ευθύμερος

Λίμνη Βεγορίτιδα - Η λίμνη με τα βαθυγάλανα νερά και τους τουριστικούς οικισμούς Άρνισσα και Άγιο Παντελεήμονα

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΒΑΡΔΑΡΗΣ

 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ. ΘΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΕΡΟΣ

Η λίμνη πήρε το όνομα της από την πόλη Βοκερία. 
Στα λατινικά το όνομα σώθηκε από τον Τίτο Λίβιο παραφθαρμένο ως ‘’Lacus Begoritis’’ απ’ όπου προήλθε το Βεγορίτις–Βεγορίτιδα.  
Η ιστορία της ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια, καθώς έχουν βρεθεί αντικείμενα που μαρτυρούν ιστορικά δεδομένα από τον 3ο πχ αιώνα. Η λίμνη δεν είχε πάντα αυτό το όνομα. 

Χώμα, νερό, ζωή

    "Οι πηγές και οι αναβλύσεις συνδέονται στενά με τον κύκλο του νερού στη φύση, την υδρολογική ισορροπία και το υδρολογικό ισοζύγιο του υπόγειου νερού. Αποτελούν μία σημαντική ένδειξη για το είδος της υδροφορίας μίας περιοχή. Κατά το ιστορικό παρελθόν η παρουσία τους ήταν σημαντική για τη δημιουργία οικισμών ή την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων", λέει για τις πηγές η 'πηγή' του τμήματος γεωλογίας Α.Π.Θ.

Υδρογεωλογικά οι πηγές και γενικά οι αναβλύσεις είναι στην πραγματικότητα "υπερχείληση" υδροφόρων στρωμάτων.

    Η φωτογραφία της Λειβαδιάς αναφέρεται στη θέση Κρύα, με τα δέντρα και τα νερά να προέρχονται από τις αρχαίες πηγές της Λήθης και της Μνημοσύνης, στον ποταμό Έρκυνα, από τις οποίες υδρεύεται και σήμερα η πόλη.

    Η Έρκυνα, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν Νύμφη μίας ομώνυμης πηγής στη Λειβαδιά της Βοιωτίας, κόρη του Τροφωνίου και συντρόφισσα της Περσεφόνης.

Οι δυό τους έπαιζαν κάποια μέρα κοντά στην πόλη με μία χήνα που τους ξέφυγε κρυπτόμενη σε μία σπηλιά -κάτω από μία πέτρα- η οποία ανασηκώθηκε από την Περσεφόνη και ξεπετάχτηκε από τη γη η πηγή της Έρκυνας. Έτσι, λοιπόν, το όνομα της νύμφης της Βοιωτίας φέρει ο ποταμός που διασχίζει τη Λειβαδιά, όπως και ο ανακαλυφθείς (1900) αστεροειδής 458 Ερκυνία.

Κείμενο: Ασπασία Μπέτα  -  Φωτ. Θάνος Ευθύμερος

Αιθιοπία – έρημος Ντανακίλ

 

Κείμενο: Ασπασία Μπέτα – Φωτογραφίες: Νίκος Καββαδίας

Επιμέλεια: Θάνος Ευθύμερος

  

Ντανακίλ

Που είναι αυτό, καλέ;

   Βασικά, στην Αφρική. Η έρημος Ντανακίλ βρίσκεται στο τρίγωνο που την περιβάλλουν η ΒΑ  Αιθιοπία, η Ν.Ερυθραία και το ΒΔ Τιμπουτί ενώ απλώνεται στην έκταση των 100.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων (10.000.000 εκτάρια) άγονου εδάφους. Έχει όμως την νοστιμιά της ζωής, το αλατάκι, τα ηφαίστεια και τις υψηλές θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 50 βαθμούς Κελσίου (122 F). Όντως, το βύθισμα Ντανακίλ είναι ένα από τα χαμηλότερα και θερμότερα μέρη της γης, στην επιφάνεια του οποίου κατοικείται από ελάχιστους Αφάρ, που ασχολούνται με την εξόρυξη αλατιού.

   Ποιος άνεμος μας έφερε εδώ; Ο αέρας της ανθρώπινης περιέργειας, εξερεύνησης και μοιρασιάς του αληθοφανούς απόκοσμου, στην φύση και στο μέσα μας. Η ιδέα προέκυψε από κάποιο κενό του μυαλού, για την προσγείωση στο παρά πέρα. Τέσσερεις νοματαίοι λοιπόν, Οκτώβρη καιρό με χειμωνιάτικα ρούχα ορμάμε αεροπλανικά για την Αντίς Αμπέμπα και από ‘κει, με την ζέστη κατακούτελα (μένουμε με το φανελάκι) ξεκινάμε για την άκρη της ερήμου και την διήμερη πορεία, με 2 τζιπ. Ένα δικό μας και το άλλο του στρατού, ως συνοδεία φύλαξης. Δεν συνέβη το παραμικρό.

Το χωριό Αγκούλα βρίσκεται πέραν των 2.000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας ενώ το επόμενο βύθισμα Ντανακίλ κατοικεί στα 110 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

 

 Πείνα

   Τα γαστρικά υγρά μιλούν και ήρθε η ώρα να στρατοπεδεύσουμε, με τα πλαστικά μας πιάτα για το φαγητό (φρούτα, ομελέτες, εμφυαλωμένο νερό κ.α.). Που να ξέρουμε..! Μιλιούνια μύγες σκάνε με έφοδο, εμείς με cine ταχύτητες σκεπάζουμε τα πιάτα, έστω και με τετράδια (τα κείμενά μου!)…αλλά που να φας! Τα πειναλέα έντομα δεν αφήνουν μήτε την πιρουνιά να φτάσει στον προορισμό της…Τέλος πάντων.

Μένουμε σε σκηνές κάτω από τα άστρα και συνεννοούμαστε νοηματικώς με τα ελάχιστα αγγλικά των ιθαγενών, που μας καλοδέχτηκαν.

Υπερθέαμα

    Αφήνοντας τις ρόδες και με το περπάτημα του ενός χιλιομέτρου αντικρύζουμε την φαντασμαγορία των χρωματιστών κρατήρων και των λιμνών μεσ’την έρημο, όπου το νερό είναι ιαματικό σαν τζελ και φάρμακο για τις δερματικές παθήσεις. Το ηφαίστειο Νταλάλ ή κουζίνα του Διαβόλου κείται στο βάθος, όπου το βράδυ έμελλε να μας χαρίσει  την έκρηξη ρευστών πετρωμάτων και αερίων από το εσωτερικό της γης στην επιφάνεια του στερεού φλοιού, με την μορφή λάβας. Η ενέργεια αυτής της δράσης δημιουργεί ένα βουνό, το ηφαίστειο. Δονείται ο τόπος, λυώνουν τα παπούτσια παρά την απόσταση αλλά το θέαμα, παρότι υπαρκτό μοιάζει φανταστικό και μας δωρίζει τις πρωτόγνωρα εντυπωσιακές φωτογραφίες.

    Η τοπική γεωλογία χαρακτηρίζεται από ηφαιστειακή και τεκτονική δραστηριότητα, διάφορους κλιματικούς κύκλους και ασυνεχή διάβρωση. Η έρημος περιλαμβάνει σειρά από λίμνες που σχηματίσθηκαν από τις ροές λάβας. Ανάμεσά τους διακρίνεται η λίμνη Αφρέρα, με αποθέσεις αλατιού στις όχθες της. Η περιοχή πλαισιώνεται ανατολικά από τις Άλπεις Ντάνκαλ (ευχαριστώντας την Wikipedia), από ένα σύστημα ορέων με λίγους ηφαιστειακούς κώνους που κορυφώνονται στο ύψος των 2.130 μέτρων, στο όρος Ράμλο. Αποθέσεις αλατιού με πάχος έως 800 μέτρα (2.600 πόδια), βρίσκονται στο Σαλτ Πλέϊν. Άλλα ενεργά ηφαίστεια της περιοχής είναι τα Μαράχο, Νταμπάχου, Αφυτέρα και Έρτα Άλε.

Εξόρυξη αλατιού

    Το αλάτι εξορύσσουν οι Αφάρ φορτώνοντας τις καμήλες τους έως και 30 πλίνθους αλατιού, με βάρος 4 κιλά ο καθένας. Επί 7 ημέρες βαδίζουν (μόνο τις νύχτες, ελέω ζέστης) προς την πώληση που τους αποφέρει τροφή, εφόδια και τον μισθό των 50 ευρώ τον μήνα.

Το Μπεραχίλε-πύλη του Ντανακίλ δεν διαθέτει κάποιου είδους ξενώνα, πανδοχείου, χανιού… Οι Αφάρ που ζουν εδώ είναι μουσουλμάνοι, σε ημινομαδική κατάσταση και προσαρμοσμένοι στις ακραίες συνθήκες. Το Μπεραχίλε λειτουργεί και σαν καραβάν σεράϊ των καμιλιέρηδων, όπου πωλούν το αλατοφορτίο τους στους χονδρέμπορους, απ’εκεί στην αγορά του Μέκελε και διαχέεται σε όλη την Αιθιοπία, όπως και αλλού.

    Είναι νύχτα, στην αχανή έρημο και στις πύλες της κολάσεως. Στήνουμε σκηνές, υπνόσακους χάμω, οι στρατιώτες παρά πέρα, λοκατζίδικα πράγματα. Είμαι βαθιά κουρασμένη και βουτάω στον ύπνο, με θρίλλερ. Είμαι, λέει, στο όνειρο, σε δάσος σκοτεινό και αφεγγάρωτο και τρέχω απεγνωσμένα, σαν να με κυνηγάει κάποιος ενώ υπάρχει μόνο ο άνεμος. Ξαφνικά, ακούω ουρλιαχτά μακρινά από τσακάλια. Κοιτάζω έντρομη και κρύβομαι με αλάφιασμα πίσω από τα δέντρα, από ‘δω κι από ‘κει. Τα ουρλιαχτά όμως δυναμώνουν, έρχονται κοντύτερα και μάλιστα, ακούω πως ψαχουλεύουν και κάτι. Πετάγονται τα μάτια μου και περίτρομη αντικρύζω τα τσακάλια ΖΩΝΤΑΝΑ να σκαλίζουν τις σακκούλες με τ’αποφάγια. Ψιτ, χαμηλά σφυρίγματα ενδιάμεσα στα ροχαλητά –που ν’ακούσουν!- ξυπνάει όμως ο φωτογράφος, όπως και οι στρατιώτες και με καθησυχάζουν. Δεν πειράζουν τους ανθρώπους.

Επιστροφή

    Πριν αφήσουμε τον χώρο και πάρουμε την τρανταχτή εμπειρία μαζί μας, φτάνει το απόγευμα. Αποχωρώ απ’την ομάδα νωχελικά, σαν να με τραβάει εκείνος ο αμμόλοφος, να κάτσω στο πρανές του…

Απέραντη έρημος, γάργαρα χρώματα στο δείλι, στ’αυτιά μελένιος άνεμος και ο χορός της άμμου ζητωκραυγάζουν την ομορφιά, γεμίζουνε το είναι και οδηγούν τα μάτια ψηλά, ψέλλοντας Ευχαριστώ.-

Υ.Γ

Θερμές ευχαριστίες στο Adimasu Travel and Tours.