ΛΑΠΩΝΙΑ - Ταξίδι στην Βορειοδυτική Ευρώπη

 

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΟΥ.   ΘΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΕΡΟΣ

Οικισμός Βρονταμά - Δήμος Ευρώτα, Σκάλα Λακωνίας

  Αναζητώντας στο χάρτη της χώρας μας για το γνωστό-άγνωστο 'κομμάτι' της και εστιάζοντας πάνω από τον Λακωνικό κόλπο, 'πέφτουμε' στον Βρονταμά. Τον πεδινό οικισμό του νομού Λακωνίας, στη λεκάνη του Ευρώτα, στην πρώην επαρχία Λακεδαίμονος και σε απόσταση 283 χιλιομέτρων από την Αθήνα. Έχει αλεπούδες, τσακάλια, χαρούμενους ανθρώπους, ελιές Καλαμών με κρασί κάτω απ'το πλατάνι και λεβέντικη ιστορία!

Κείμενο-Φωτ. Ασπασία Μπέτα

ΘΑΛΑΣΣΑ.......

 

 

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.  ΘΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΕΡΟΣ

 

Η θάλασσα η μεγάλη κι η γαλάζια,
στο βλέμμα τ’ ουρανού της κάνει νάζια.
Τα κύματα υψώνει στον οντά του,
γιατί θέλει να βρίσκεται κοντά του. 

Θέλει γλυκά να πίνει τ’ άρωμά του
και να ξαπλώνει μες στην αγκαλιά του.
Να της φοράει τ’ αστέρια δαχτυλίδια,
και τους πλανήτες του ολόχρυσα στολίδια. 

Εκείνος στα νερά της να βουτάει,
κι εκείνη μια ζωή να τον κρατάει,
δεμένο στα γαλάζια δάκρυά της,
και πάντοτε να βρίσκεται κοντά της. 

ΣΤΙΧΟΙ. Θιακού Χρύσα

Όνειρο ανοιξιάτικης νυχτός...

 

Ο ύπνος ήτο πανάλαφρος, χαριτωμένος και με το γνωστό μειδίαμα στο ξύπνημα της επομένης.

    « Ήμουν, λέει, μόνη στην ζωή αλλά δασκάλα Δημοτικού σχολείου, οπότε πούλησα το μοναδικό μου σπίτι του άστεως και μετοίκησα με γρήγορα βήματα σε νησάκι-δαντέλα του Αιγαίου, με 5 μαθητές. Στο καράβι με τον καφέ –αχ! τι ωραίο αεράκι!- αισθανόμουν το ‘έμπα’ της καινούργιας μου δεκαετίας των 40 σαν αυτό των 20, που τελείωνα μιά σχολή κι έμπαινα στην ζωή. Όμως, δεν ήταν έτσι. Είχα εμπειρίες ‘κατασταλαγμένες’, μετάνοια για τα δεινά μου και τον βασικό  άξονα του ‘τόξου’ μου προς το καλό. Έπρεπε να βγει κάτι απ΄αυτό ».

Γυρίζοντας πλευρό, «Έφτασα στο νησί με το γλυκό βήμα της καλής προαίρεσης που μεταδόθηκε στην ‘τροχιά’ της εγκατάστασης. Οι βράχοι, τα δένδρα, η θάλασσα μα και οι άνθρωποι ‘αχνίζαν’ τον Παράδεισο, τα 5 μικρούλια, μοναδικά το καθένα γυάλιζαν με διαφανή ‘φτερά’. Υπήρχε χρόνος άπλετος για την ορθή διδασκαλία της ύλης αλλά κυρίως για την αφοσοίωση στο κάθε παιδί ξεχωριστά. Την αλίευση ταλέντων, των τυχόντων πόνων και γιατρειάς, του παιχνιδιού κυρίως αλλά και την γνώση της θεωρίας + πράξης στον εναγκαλισμό της φύσεως. Με το σέβας και την αγάπη της συνύπαρξης. Όμορφες ιστορίες υψηλών διαστάσεων για την έγερση της φαντασίας, στην απόδοση των παιδικών-κατανοητών επιπέδων, τα οποία με την σειρά τους ανθοστόλισαν την ψυχή κι ελευθέρωσαν ανατατικά το μυαλό.

Το κακό, στην αρχή παραμόνευε στην ‘γωνία’ και μετά εξαφανίστηκε από το νησί. Οι φωστήρες επεκράτησαν».

    Ξύπνησα. Οι άνθρωποι άφησαν το καλό να λειτουργήσει και δεν το σταύρωσαν, επειδή ήταν όνειρο. Κατατρομαγμένη κοιτώ τα χάλια μας (δεν είναι μόνον τωρινά), το σώμα του ‘ψαριού’ που βρωμάει αλλά και το κεφάλι, περιφρονώντας την ύπαρξη κι ενδίδοντας στο κατρακύλισμα του πνεύματος, καθώς -Ωϊμέ!- καταφέραμε, καταστρέφοντας, να απειλούμαστε. Αλλοίμονο!

 

Κείμενο - Φωτ: Ασπασία Μπέτα

ΛΑΥΡΙΟ - Η πορεία εξόρρυξης του αργυρούχου μολύβδου μέσα απο φωτογραφίες

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΟ.  ΘΑΝΟΣ ΕΥΘΥΜΕΡΟΣ

Ανάγκες

 

   Βλέπουμε στην τηλεόραση την προετοιμασία της εκπαιδευτικής περιόδου, του 2022. Μιλούν καθηγητές, εκπρόσωποι συλλόγων οικογενειών, το κράτος, ψυχολόγοι κλπ., «Τι θέλουν τα παιδιά». Σαφώς ειπώνονται οι ανάγκες της υγιεινής ασφάλειας, οι διαμορφώσεις των σχολείων και όλα όσα πρέπει να πραγματοποιηθούν (το ευχόμαστε!), όμως δεν ακούγονται ‘τρανταχτά’ η πρώτη και βασικότερη ανάγκη –ως επιβαλλόμενη δράση- για τα πλασματάκια, η αγάπη. Η καθολική αγάπη των γονέων και μετέπειτα των εκπαιδευτών σαν πνευματική τροφή, καθώς στην συνέχεια ‘ισιώνει’ τα όργανα του ανθρώπου, τα ισορροπεί και λειτουργούν σωστά. Φυσικά η καλή διατροφή και το παιχνίδι. Τούτο, το μέγα κεφάλαιο για το παιδί, που αναλαμβάνει η ελευθερία να ‘τσιγκλάει’ την φαντασία και να το οδηγεί σε παραπάνω επίπεδα. Στην δημιουργία, την γνώση, τα συναισθήματα.

    Πολλές ευχές για την όμορφη ζωή στα παιδιά όλου του κόσμου, στους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά, ενώ θα’πρεπε να’ταν δεδομένη.

 

Κείμενο-φωτ. Ασπασία Μπέτα