Κράνος

     Η περικεφαλαία αποτελούσε εξάρτημα προστασίας της κεφαλής από τον 8ο και 7ο π.Χ. αιώνα που ο άνθρωπος ήθελε να κατακτά, ως ορειχάλκινη μορφή –ιλλυρικό κράνος- στην Πελοπόννησο. Ήταν κατασκευασμένο από μπρούντζο, κάλυπτε ολόκληρο το κεφάλι και τον αυχένα του πολεμιστή, άφηνε ελεύθερη την θέα στην όραση και υϊοθετήθηκε από τους Έλληνες, τους Ετρούσκους και τους Σκύθες ενώ οι Ιλλυριοί το χρησιμοποίησαν ευρύτατα, καθώς η χρήση του εξέλιπε στην Ελλάδα, από τις αρχές του 5^ου αι. π.Χ. για να το σταματήσουν οι ίδιοι τον 4^ο αι. π.Χ.

     

    Το κράνος (κάρα) θεωρείται πρακτικώς αμυντικό όπλο περιβολής της κεφαλής, μεταλλικού, συνήθως, υλικού. Είναι απαραίτητο εξάρτημα (ποτέ, αξεσουάρ) των μοτοσυκλετιστών, των οδηγών αγώνων ταχύτητας, των εργατών επί των οικοδομικών και σπηλαίων εργασιών κ.α. Η δε, απουσία του στο πολυτιμότερο ανθρώπου όργανο επιφέρει τον θάνατο ή το σακάτεμα, στον πόλεμο της ασφάλτου. Ο Π.Ο.Υ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) αναφέρει στατιστικά και παγκοσμίως τις απωλέσεις ζωών 1,2 εκατομμυρίων ανθρώπων και των 50 εκατομ. τραυματιών-αναπήρων, του περασμένου αιώνα. Στην Ελλάδα, έχουμε 6 νεκρούς και 67 τραυματίες κάθε 24ωρο, δηλ. μία κωμόπολη από τον ελληνικό χάρτη διαγράφεται κάθε χρόνο.

Δεν κρατάμε το κράνος σαν τσαντάκι στον αγκώνα, δεν μας νοιάζει αν χαλάει το μαλλί ή το μέϊκ απ, πρέπει να φέρει ακριβό υλικό (ουχί κατσαρολικό) και να καταλογίζεται ως η διαφορά ζωής-θανάτου, για να μην μας κρατάει ντιβάνι στην Μ.Ε.Θ (Μονάδα Εντατικής Θεραπείας) ή να μας παραχωρεί θέση στο χώμα.

    

   Εδώ, στην φωτογραφία, τόσο πολύ αγωνιούν για το κεφαλάκι τους οι επιβαίνοντες την μαούνα στον ποταμό του Λάος, που φορούν κράνος ή λέτε να κρύβονται;

Κείμενο: Ασπασία Μπέτα Φωτ. Νίκος Καββαδίας