Έρωτας αγέραστος

                                   της Αργυρώς Μαρκέα

                                           (Ενθύμιο μίας αγνής και παντοτινής αγάπης - Πειραιάς 2/3/1951)

Όπως καθόσουν σκεπτικός κοντά στο τζάκι,

σε φανταζόμουν σα μικρό παλικαράκι.

Κι εγώ στο πλάι σου, μια ζωηρή κοπέλα,

να συνηθίζουμε και οι δυο κάθε είδους τρέλα.

Μου ήρθε αυθόρμητα σφιχτά να σε αγκαλιάσω,

κάποιες στιγμές της νοσταλγίας να περάσω.

Μα συγκρατήθηκα και μου’σταξε ένα δάκρυ

που κατρακύλησε απ’ των ματιών την άκρη.

«Είσαι γριά, είσαι γριά», είπα μοναχή μου

κι έκατσα αυθόρμητα στη θέση τη δική μου.

Είδα τα χέρια μου βαριά και ζαρωμένα, τα γόνατά μου πονεμένα και πρησμένα

κι είπα: «Καρδιά μου, κράτησέ τα όλα για σένα».

Κι ο νεαρός που πότε - πότε σε κοιτάζει,

με γεροντάκι κι αυτός μοιάζει.

Κι αυτή την ώρα, έχει ρίξει τη ματιά του

πάνω σε σένα με τ΄αγνά αισθήματά του.

Γριά εσύ, γέρος κι εκείνος, πρόσεξέ το.

Κι οι δυο σας φτιάχνετε ένα τέλειο ντουέτο.

Μαζί με κάτι αναμνήσεις πολύ παλιές σας,

είσαστε σήμερα κι οι δυο στις ομορφιές σας!

Επιμέλεια: Ασπασία Μπέτα - Φωτ. Αρχείου