Εργάτης

    Είναι κομμάτι του ιστού της κοινωνίας που στυλώνει τη βάση, κι εκεί- ο καθείς στο πόστο του (τυχόν αναξιοκρατικά) συνθέτει το οικοδόμημα. Εργάτες όλοι μας, αφιερώνοντας τον χρόνο στη δουλειά οι περισσότεροι «θωρούμε τα χρόνια μας να περνούν σαν καπνός μέσα απ’την κλειδαρότρυπα», είχε πει ο Τζακ Νίκολσον σε μία ταινία.

    Η σκληρή εργασία συχνά εξαγνίζει το πνεύμα έναντι της τεμπελιάς, που είναι η ‘μητέρα’ όλων των κακών. Ωστόσο, τούτη η προσφορά, η εξουθένωση και οι θυσίες σε πολλές των περιπτώσεων καταντούν(;) πολυτέλεια στις περιόδους της ανεργίας.

    Το μεροκάματο πολλάκις ανταποκρίνεται σε χρήματα, ενίοτε σε κουπόνια διατροφής, κάπου αλλού για στέγαση, για λίγες σταγόνες νερού…και πάει λέοντας και κλαίοντας!(Εξαρτάται από τη γεωγραφία, την πολιτική και την ανθρωπιά του κάθε εργοδότη).

    Ζω για να δουλεύω ή δουλεύω για να ζήσω; Αυτό το ερώτημα ποιοι και πόσοι έχουμε το δικαίωμα να αναρωτηθούμε;

Κείμενο: Ασπασία Μπέτα – Φωτ. Νίκος Καββαδίας