Διακρίνοντας…

    Με συρρικνωμένο το σώμα που ακκίζεται πως κρατιέται στην ακμή της βάρκας, ο πιτσιρικάς, προσπερνάει το ‘τώρα’ (σαν σταματημένο!) και κοιτάζει βαθιά μπροστά στον ορίζοντα, το δικό του μέλλον…

«Τι θα μπορούσε να μου επιφυλάσσει! Η κατάσταση στον τόπο μου ποια θα είναι; Θα μάθω κάτι παραπάνω απ’τα ήδη γνωστά; Θα μπορούσα να σπουδάσω; Ν’αγαπήσω; Θα παίζω κι αφού μεγαλώσω; Θα’μαι ‘λεύτερος ή θα με ‘μαντρώσουνε’; Θα’χω να φάω;»

Ζαλίστηκε. Μία δυσφορία στη μικρή καρδούλα του τον έπνιξε και ενστερνίστηκε τη μνήμη των λόγων του αγαπημένου του δασκάλου ο οποίος πρόσφατα του διάβαζε για την κατάλυση του άγχους και της αγωνίας, από το βιβλίο του Αγίου Εφραίμ του Σύρου: «Ο Παράδεισος είναι στο μέλλον».

Κείμενο: Ασπασία Μπέτα – Φωτ. Νίκος Καββαδίας