ΑΠ’ ΤΑ ΥΨΗ
της Αργυρώς Γ. Μαρκέα
Όταν ακούω αεροπλάνο
τα μάτια στρέφω προς τα πάνω.
Ανατριχιάζω σαν το βλέπω στον αέρα
και λέω πως γύρισε ανάποδα η σφαίρα.
Πολλές φορές έχω πετάξει,
όλα στα ύψη τα βρήκα εντάξει.
Χαλιά στρωμένα κάτω τα λιβάδια
και τους ανθρώπους σαν σαλιγκάρια.
Σαν ένας χάρτης, σαν μια εικόνα
η πλάση γύρω ένας χιτώνας.
Μέσα στα σύννεφα ήταν μαγεία
είπα πως θα΄βλεπα την Παναγία.
Πάνω στα ουράνια όλα ξεχνιούνται
κι οι αμαρτίες σου όλα πετιούνται.
Αγνή τη σκέψη σου στρέφεις τριγύρω
και λες αγάπη σα φθάσω θα σπείρω.
Φωτ.
Ασπασία Μπέτα