Ζωγραφιές

    Από καρδιάς φιλοξενεί το κολπάκι της Παλαιοκαστρίτσας την καλή προαίρεση, στα δροσερά νερά του. Με ηρεμία γλείφει η θάλασσα την άμμο και η αύρα του πράσινου μας παρασύρει στην ανεπανάληπτη ‘κέντα’ της φύσης! Στην Κέρκυρα.

Κείμενο-Φωτ. Ασπασία Μπέτα

Δεσποινίς ετών 500!

    Την έχει περικυκλώσει στενά ο κισσός να την πνίξει, αλλά στέκει όρθια. Αρχέγονο, ιερό και ενδημικό της χώρας, το ελαιόδενδρο αποτελεί συνδετικό κρίκο για τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο, βαφτίζει τη νέα ζωή, αποδίδει τιμές-στεφάνια στον καθαρό νικητή, ενώ παράλληλα προσφέρει τη βάση διατροφής. Η γηραιά ελιά της φωτογραφίας μας βρίσκεται στην Κορακιάνα, στην κεντρική Κέρκυρα.

Κείμενο-Φωτ. Ασπασία Μπέτα

ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ - Τράπεζα χρόνου από τις Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου

ΠΕΜΠΤΗ 25-9-2014

Παλάτια

    

 Η Πορτάρα της Νάξου, με πλήθος ρομαντικών σαν στολίδια ζουν το μύθο του  Ήλιου που ‘βουτάει’ στη θάλασσα, στο λόφο «Παλάτια». Από τη θέση Γκρότα (σ.σ. περιοχή με μυκηναϊκά ευρήματα) διακρίνεται ο μίσχος της ξηράς και επαφής με το λιμάνι της Χώρας, αριστερά της φωτογραφίας.

Μέχρι και το 1919 η νησίδα Παλάτια δεν συνδεόταν με τη Νάξο αλλά στήριξε με ισορροπία -από το 530 π.Χ.- την Πορτάρα-είσοδο ναού, που έμεινε στα θεμέλια.

Κείμενο-Φωτ. Ασπασία Μπέτα

Θυμάρι

    Γένος μικρών αρωματικών φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών (Labiatoe). Είναι πολυετής θάμνος ύψους 50 εκ., με έντονη οσμή ρίγανης. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό και αρωματικό. Οι αρχαίοι ΄Ελληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι, για να παίρνουν σφρίγος και ενέργεια. Επίσης, είναι βοηθητικό σε περιπτώσεις γρίπης και πονόδοντου.

    Αυτοφυές σε λιβάδια και χέρσα μέρη (φωτ. Περίχωρα του οικισμού Καλαμαύκας, νομού Λασιθίου-Κρήτης) των μεσογειακών χωρών, ανάμεσα σε φρύγανα και θάμνους.

Κείμενο-Φωτ. Ασπασία Μπέτα

Κορμοράνων απογείωσις

    Τα ψαροφάγα πουλιά αξιώνουν σημαντικό μέρος των υδροβιότοπων της χώρας, στις φωλιές της Κερκίνης (φωτ.), της Πρέσπας, στο Δέλτα του Έβρου και στον Αξιό ποταμό, όπου μαζί με τους αργυροτσικνιάδες (είδος ερωδιού) αναπτύσσουν ένα ομαδικό σύστημα ψαρέματος στα κανάλια της λιμνοθάλασσας. Οι κορμοράνοι (Cormorants) τρώνε 500 γραμμάρια ψάρια -έκαστος- την ημέρα και είναι ανταγωνιστές των ψαράδων, προηγείται, ωστόσο, η καταγραφή της επιβίωσης της φυσικής ιστορίας.

Κείμενο: Ασπασία Μπέτα – Φωτ. Νίκος Καββαδίας