Παπαρούνα

    Η πιο γνωστή μορφή του αυτοφυούς άνθους είναι η Μήκων η Ροιάς, η κόκκινη παπαρούνα που χρωματίζει τα λιβάδια, τα ηλιόλουστα χωράφια, τις παρυφές των δρόμων αλλά και τους καλλιεργημένους αγρούς ως ζιζάνιο. Από τις δέκα ποικιλίες του φυτού που υπάρχουν στην Ελλάδα αναφέρουμε την Αργεμώνη, το υβρίδιο, την μελανοβαφή, το Άπουλο κ.α. Η παπαρούνα η υπνοφόρος καλλιεργείται σε άλλες χώρες για την παραγωγή οπίου. Υπήρξε ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας, καθ’ότι παράσιτο των σιτηρών συμβόλιζε με την παρουσία της τη Δήμητρα, στα ανοιξιάτικα σπαρτά. Απαραίτητη στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι πομπές στόλιζαν τα αγάλματα της θεάς με άνθη παπαρούνας. Οι αρχαίοι γνώριζαν καλά τις υπνωτικές και ναρκωτικές ιδιότητες του φυτού, καθώς οι γιοι του Άδη, ο Ύπνος και ο Θάνατος παριστάνουν να κρατούν παπαρούνες στα χέρια τους. Είναι προφανής ο συμβολισμός της χρήσης του φυτού, από τον ύπνο που μπορεί να προξενήσει η κοινή παπαρούνα (Μήκων η Ροιάς-Papaver Rhoeas) φθάνουμε στο θάνατο που δύναται να προκληθεί από την άλλη (Μήκων η υπνοφόρος-Papaver somniferum). Γενικότερα, τα φύλλα και ο ανθός των ειδών της παπαρούνας αποτελούν βασικό συστατικό σε ιδιοσκευάσματα για την θεραπεία ασθενειών, όπως ο κοκκύτης, η πνευμονία κλπ.

    Η Χριστιανική δε, παράδοση επιθυμεί την παπαρούνα να φυτρώνει κάτω από τον σταυρό του Χριστού στο Γολγοθά και να δέχεται τις σταγόνες από το αίμα του Εσταυρωμένου ανάμεσα στα πέταλά της, σταγόνες που της χάρισαν το κατακόκκινο άλικο χρώμα της.

Πηγή: Google

Επιμέλεια-Φωτ. Ασπασία Μπέτα