Το αρνάκι και το έθιμο

    Το υπαίθριο σούβλισμα του αρνιού το Πάσχα είναι ένα από τα παλαιότερα ελληνικά έθιμα (μαθαίνουμε από το google), όταν η παράδοση απαιτούσε οι αρχαίοι Έλληνες, σαράντα ημέρες μετά τον θάνατο των συγγενών τους, να μαγειρεύουν δίπλα από τον τάφο καθώς πίστευαν ότι στο γεύμα που δίνεται μετά την ταφή και στο μνημόσυνο, συμμετέχει και ο ίδιος ο νεκρός. Οι αρχαίοι έψηναν αρνιά σε εστίες, έπιναν κρασί και χόρευαν για να τον τιμήσουν.

Για τους Ιουδαίους, το αρνί σημαίνει το εξιλαστήριο θύμα. Γι’αυτό και ο Ιησούς Χριστός ονομάστηκε από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ως ο «αμνός ο αίρων τις αμαρτίες του κόσμου».

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι κλέφτες και οι αρματωλοί, όταν έκαναν ανακωχή σούβλιζαν αρνιά, πιστεύοντας πως ο τιμώμενος Χριστός θα χαρίσει την «ανάσταση» και στο πολύπαθο γένος μας.

Στις μέρες μας, το γύρισμα του αρνιού στη σούβλα αποτελεί κατ’εξοχήν έθιμο της Ρούμελης και της Πελοποννήσου ενώ στου Αιγαίου τα νησιά (Άνδρος, Σάμος, Ικαρία, Λέσβος, Ρόδος) οι σούβλες καταργούνται από το ντόπιο έθιμο, που επιβάλλει το κατσίκι γεμιστό στο φούρνο.

    Στην υπόλοιπη χώρα είθε το τραπέζι να συμπληρώνεται από μαγειρίτσα, πατάτες φούρνου, κοκορέτσι, τζατζίκι, ψωμί ζυμωτό, τσουρέκι και αυγά σοκολοτένια για όλους τους ανθρώπους.

                                                             Καλό Πάσχα

Επιμέλεια-Φωτ. Ασπασία Μπέτα