Αλκυονίδες ημέρες

   

 Η Αλκυόνη στην ελληνική μυθολογία (σύμφωνα με τα τα στοιχεία της Wikipedia) ήταν σύζυγος του Κύηκα και κόρη του Αιόλου, όπου ζούσε ευτυχισμένη και η αγάπη τους ήταν πρότυπο για όλους. Μια μέρα ο Κύηκας αποφάσισε το ψάρεμα στο πέλαγος ενώ μάταια η Αλκυόνη τον παρακαλούσε να τ’αποφύγει, γιατί είχε ένα άσχημο προαίσθημα.  Εκείνος πήγε και όντως σηκώθηκαν δυνατοί άνεμοι και βύθισαν το πλοίο του. Η Αλκυόνη που παρακολουθούσε από μακρυά τη σκηνή, μόλις είδε το πλοίο του να χάνεται, έπεσε μέσα στην απελπισία της από τον βράχο και σκοτώθηκε. Η αγάπη τους –εν ζωή- υπήρξε πολύ δυνατή για τους θεούς οι οποίοι  τους λυπήθηκαν και τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά, τις γνωστές μας αλκυόνες. Καθώς οι αλκυόνες γεννούν τα’αυγά τους τον Ιανουάριο σε φωλιές μέσα στους βράχους ο Δίας, λέγεται, πως επέτρεψε στον ήλιο να λάμπει δυνατά κάποιες ημέρες στην ‘καρδιά’ του χειμώνα, για να επωαστούν τα αυγά των πτηνών.

    Από καθαρά μετεωρολογική άποψη, οι αλκυονίδες ως ημέρες καλοκαιρίας εξηγούνται από το γεγονός, ότι στο γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται η Ελλάδα μέχρι το γεωγραφικό πλάτος –κυρίως- της ΒΑ Ευρώπης, κατά την περίοδο του χειμώνα παρατηρείται η αυτή βαρομετρική πίεση (εξίσωση πίεσης) με συνέπεια αφ’ενός να μη δημιουργούνται άνεμοι και αφ’ετέρου ο καιρός να είναι μεν ψυχρός αλλά και ηλιόλουστος, λόγω της αντικυκλωνικής κατάστασης. Το 1947 δεν προέκυψαν αλκυονίδες ημέρες, δεν συμβαίνουν κάθε χρόνο και οι ημερομηνίες έναρξης-λήξης και διάρκειας αυτών δεν είναι σταθερές.

    Συνηθέστερα καλύπτουν το δεύτερο ήμισυ του Ιανουαρίου και άλλοι αποδίδουν τη διάρκειά τους σε διάστημα 14 αίθριων ημερών, από τις 15 Δεκεμβρίου έως τις 15 Φεβρουαρίου, στη χώρα μας.

Κείμενο-Φωτ. Ασπασία Μπέτα