Παραγκούπολη

   

    Οι φτωχοί κάτοικοι του Νέου Δελχί που δεν έχουν στον ήλιο σπίτι και μοίρα, κατεβαίνουν στην παραγκούπολη και βάζουν ένα ελλενίτ για προσκεφάλι. Ο βίος τους καταφέρνεται με την πίστη, την αυτάρκεια και τις δουλειές του 'ποδαριού'. Μέσα, στο λαβύρινθο των παραγκών και τα σοκάκια η καθαριότητα διατηρείται ό,σο δύναται (σ.σ. ελλειπής αποχέτευση, νερό πόσιμο από τοπικά πηγάδια αμφισβητούμενης καθαρότητας). αστυνομικοί πολλοί δεν κυκλοφορούν, τον φωτογράφο τον καλωσόρισαν σαν εξωγήϊνο και τον ξενάγησαν με ασφάλεια και οι άνθρωποι (γενικώς) ζουν με μία σχετική αισιοδοξία. Κομμάτι της οποίας -ίσως- ισχυροποιείται την εποχή των θερινών μουσώνων, όταν η απέραντη παραγκούπολη που είναι τακτοποιημένη κατά μήκος του ποταμού Τζάμνα, γίνεται λάσπη.

Κείμενο: Ασπασία Μπέτα - Φωτ. Σταύρος Παπαδόπουλος