Επιστροφή

    

 Οι υποχρεώσεις του χειμώνα μας αναγκάζουν αρκετές φορές να 'βουτάμε' πέρα από το τέλος της υπομονής, να 'ξύνουμε' τον πάτο του βαρελιού. Στο τούνελ της εργασίας (σ.σ. ό,σοι διαθέτουμε), αλλά και της κακομονταρισμένης ταινίας που αποκαλείται ζωή, το ελάχιστο φως μπροστά 'ανοίγει' με την ιδέα των καλοκαιρινών διακοπών και περιλούζει τις υπάρξεις μας η πραγματοποίησή τους. Παραδινόμαστε στην εμπιστοσύνη της φύσης, στη δίνη του ηλιοβασιλέματος και στην προσδοκία της ανατολής. Γυρνούμε γυαλιστεροί, έχοντας τακτοποιήσει το ραντεβού με τον εαυτό μας και παράλληλα υποσχεθεί, αυτή τη φορά, ο οδηγός του 'τραίνου' να είμαστε εμείς, έξω από το τούνελ.

Κείμενο - Φωτ. Ασπασία Μπέτα