ΑΠ’ ΤΑ ΥΨΗ

                          της Αργυρώς Γ. Μαρκέα

Όταν ακούω αεροπλάνο

τα μάτια στρέφω προς τα πάνω.

Ανατριχιάζω σαν το βλέπω στον αέρα

και λέω πως γύρισε ανάποδα η σφαίρα.

Πολλές φορές έχω πετάξει,

όλα στα ύψη τα βρήκα εντάξει.

Χαλιά στρωμένα κάτω τα λιβάδια

και τους ανθρώπους σαν σαλιγκάρια.

Σαν ένας χάρτης, σαν μια εικόνα

η πλάση γύρω ένας χιτώνας.

Μέσα στα σύννεφα ήταν μαγεία

είπα πως θα΄βλεπα την Παναγία.

Πάνω στα ουράνια όλα ξεχνιούνται

κι οι αμαρτίες σου όλα πετιούνται.

Αγνή τη σκέψη σου στρέφεις τριγύρω

και λες αγάπη σα φθάσω θα σπείρω.

Φωτ. Ασπασία Μπέτα